Op 6 april 2013 moesten onze jongen aantreden tegen de ‘boerkes’ van Tielen.
IJsboerkes , wel te verstaan.
Welke Vlaming kent er nu IJsboerke niet.
De herinneringen gaan terug tot in de vroege jeugd.
Gelukkige en onbezorgde jaren, waarin de zwoele zomeravonden werden afgesloten onder vrienden.
Voetballen – 4 tegen 4, ijsco in de linkerhand en genadeloos schot in de rechtervoet.
Tijdloos plezier waaraan we met weemoed terugdenken.
Geluk in koude verpakking, gekopieerd door onze mannen in hun jongere jaren.

Staf Janssens, oprichter van IJsboerke. Een warme mens ondanks zijn passie voor ijs. Geldschieter van de lokale voetbalclub in Tielen, een groot hart voor personeel en dorp.
In 1935 begonnen met zijn ijsrondes en zelfs ‘den Bompa’ heeft als kind nog mogen genieten van de lekkernijen van onze vriend Staf.

Wat een eer voor Berchem om hier iets terug te doen voor al die goede herinneringen en smaaksensaties.
Voetballen op de heilige grond van het Staf Janssens stadion.
Een mens krijgt al voor minder koude rillingen.

De Kempen blijkt een team van flinke jongens te zijn, die zich zelfs kunnen meten met de lange brigade van Berchem.
Op het veld blijkt die lengte van de tegenstanders net als de heilige voetbalgrond een verlammende indruk achter te laten.
Er zijn weliswaar kansen voor  Levi en Lars, maar het meeste gevaar komt toch van De Kempen.
De grootste kans is in de 20ste minuut bij een perfect genomen hoekschop van De Kempen, die met enig geluk niet in het doel belandt.
Uit een hoekschop van Laurens in de 24ste minuut tikt Daan echter bij de 2e paal binnen en plots staat het 1-0. Geheel tegen de gewoonte van Berchem in niet na ettelijke doelrijpe kansen, maar gewoon letterlijk en figuurlijk uit de lucht gevallen.
We klagen niet en juichen even enthousiast als anders.
Helaas blijft de vreugde van korte duur, enkele minuten later maakt De Kempen een tegendoelpunt via lat speler,  paal en paal.
We zijn terug bij af en gaan de rust in met een gelijke stand.
Zowel spelers als supporters beseffen dat er enige flinke woorden geroepen gaan worden in de kleedkamer. Natuurlijk is het belangrijk om respect te tonen aan Staf Janssens en zijn talrijke nakomelingen in Tielen.  Het is echter te veel doorgeslagen naar verlammende bewondering die onze jongens niet in staat stelt om de nodige overgave te tonen in de duels.

De rust heeft duidelijkheid gebracht, de misverstanden zijn uitgesproken en dit is terug te zien in het vertoonde spel in de 2e helft.
De agressie is terug, de duels worden zonder uitzondering sterk aangegaan en iedereen is duidelijk terug bij de les.
In de 5e minuut geeft Cody een schitterende pass op Laurens die afsluit met een mooi kruiselings geschoten bom die over de keeper in het doel valt.
De beer is los,  1-2 voor Berchem!
Onze eigen beer Jules zorgt via enkele Braziliaanse acties voor een corner die voor het nodige gevaar zorgt voor het doel.
We zitten in de 11e minuut en er wordt wederom gescoord, 1-3 voor Berchem.
De Tielenaars worden zenuwachtig en staan op het punt om volledig te breken. 
Dwaze taferelen voor het doel wisselen zich af met solide middenveldspel van Berchem.
Helaas is dit niet voldoende en valt er voor de supporters van Tielen eindelijk ook nog iets te genieten via de 2-3 voor Tielen in de 14e minuut.
Berchem geeft niet op, goede redding Yono, buitenspel goal Levi, schot van Zino wat rakelings naast gaat, kopbal van Dario en wederom goed spel van het middenveld en de achterhoede van Berchem.
Ondanks de minimale 2-3 voorsprong lijkt niemand langs de kant echt met geknepen billen te lopen.
Er wordt uitgebreid gesproken over het weer, de schitterende locatie en de fantastische smaken in het assortiment van IJsboerke.
Dan, in de 35 minuut, gebeurt er iets vreemds.
Tielen scoort, Tielenaars juichen en Staf ziet dat het goed is.
Gelukkig echter ziet de scheidsrechter beter. De hand is omhoog en de goal wordt afgekeurd.
In een seizoen waarin de scheidsrechter niet altijd ‘een gelukkige fluit voor Berchem’ heeft gehad was dit een moment dat zeer welkom was.
Berchem wint de wedstrijd met 2-3. De wedstrijd was niet de beste die onze jongens hebben gespeeld. Het was echter wel een wedstrijd waarin ondanks de mindere dag er toch gewonnen wordt.
Een dag waarop de scheidsrechter gelukkig wel  in vorm was.
Een dag waarop trainer Paul in de rust in de kleedkamer zijn ijskreem heeft verdiend.

Sybolt

de grootste supporter van U15