BRRRRR!!
Voor de twijfelaars onder ons : op 21 maart is de lente begonnen. We hebben geen witte kerst gekregen, maar een witte pasen zit er misschien nog in. Wie de kinderen eens wil foppen moet alleen witte paaseieren in de tuin leggen. Ze gaan een aantal uurtjes zoet zijn. Toen ik gisteren van mijn werk naar huis reed, had ik de noordoosten wind  pal in mijn gezicht. De rit duurt ongeveer een half uurtje en wanneer ik thuis arriveerde kon ik de ijspinnen onder mijn neus afbreken. Mijn gedachten gingen spontaan naar onze jongens die vandaag tegen de eerste uit de reeks mochten spelen. Na het douchen nog even het algemeen dagblad en de telegraaf lezen(jaja, ik ben ondertussen al een halve keesbol geworden  ). Hierin stond te lezen dat de voetballertjes van de onderbouw in deze barre weersomstandigheden niet moesten spelen. Ik kreeg nog meer medelijden met onze jongens. 

De dag van de wedstrijd dan. Opgestaan om 9 uur en het eerste wat ik doe is in de badkamer naar mijn weerstation kijken om de buitentemperatuur te checken. Deze gaf 1,2 graden aan! Goeiemorgen morgen, goeie dag(een liedje dat spontaan opkwam) Terwijl ik op het toilet zat, hoorde ik de wind rond het huis huilen en een blik door de lamellen van het raam vertelde me dat er kleine sneeuwvlokjes rondzweefden.  Als ik al een pluk- de-dag gevoel had, was dit samen met mijn blaasinhoud in het toilet verdwenen. Nu denken jullie waarschijnlijk, wat zit die Patrick nu altijd over dat toilet te schrijven, maar ik kon toen nog niet weten dat het gebruik van het toilet samen met het nemen van een bad later in de avond het belangrijkste gespreksonderwerp aan tafel ging worden!

Iedereen van jullie weet ondertussen dat de oma van Laurens in Spanje woont en zij is vandaag jarig. Ik hoor Laurens beneden skypen en ga ook naar beneden om haar te feliciteren. Zij zitten reeds buiten onder een staalblauwe hemel en op mijn vraag wat dat ronde gele ding dat in de lucht hing was antwoordde zij : de zon! Zo ziet dat er dus uit. Ik ging er mij echt niet beter door voelen. Vijf minuutjes later krijg ik een mailtje van Freddy met de vraag of ik het verslag wilde schrijven. Normaal doe ik dit altijd graag maar vandaag voelde ik mij niet echt een reporter. Met handschoenen aan schrijven gaat immers niet zo gemakkelijk. Omdat ik het gevoel had  dat er niet veel andere kandidaten gingen zijn heb ik mij dan maar opgeofferd.
Volgend puntje om mij niet beter te voelen : om 12h15 moesten we reeds op Berchem zijn om te passen dus betekende dat dat we bijna 2 uurtjes in de kantine moesten rondhangen. Dat duurt wel lang hoor en om de tijd wat te doden praat je zowat over van alles en komen er soms relaties ter spraken. Bianca stond net op het punt om uit de biecht te klappen maar Sam kon dit op het nippertje verhinderen door snel naast haar plaats te nemen en een charme offensief in te zetten zodat we op onze honger bleven zitten. Jammer voor ons, gelukkig voor Sam
 

De wedstrijd zelf dan :
Een kleine tien minuutjes voor ze gaan beginnen begeven we ons naar buiten en kijk het begint zachtjes te sneeuwen. Iedereen herinnert zich nog wel de heenwedstrijd op een heel slecht veld en voor de verandering met heel veel regen. RC Mechelen had het toen niet onder de markt met ons en kon pas in de allerlaatste seconden gelijk maken nadat even voordien Zino een wereldgoal gescoord had. Ondertussen is Mechelen opgeklommen naar de eerste plaats. Yono stond vandaag onder de lat omdat Yelle bij de u16 moest opdraven. Ook Arno is er niet bij omdat deze jammer genoeg maandag tijdens de wedstrijd tegen de u16 geblesseerd afgevoerd moest worden. In het ziekenhuis stelde men een zware enkelblessure vast en hij is voor de rest van het seizoen buiten strijd. Van een domper gesproken! Arno bracht op zijn nieuwe positie achteraan een meerwaarde voor de ploeg en we zullen hem zeker missen. Bij deze wenst elk van ons hem een spoedig herstel toe. Vier jongens op de bank vandaag, ook geen cadeau bij dit weer.

Net voor de aftrap is het zo hard aan het sneeuwen dat ik mijn mapje niet kan open laten omdat mijn papier helemaal verwatert.  Hoe moet ik alles nu onthouden is mijn gedacht op dat moment.  De wedstrijd start en het is duidelijk dat de spelers last hebben van deze gure weersomstandigheden. Langs beide kanten wordt er weinig gevaar geschept en verloopt het spel stroef. Yono heeft de eerste helft geen bal tussen de palen gekregen. Het vuur komt er niet in en het kantelen dat de voorbije weken wel snel ging, liep vandaag niet. De wedstrijd zit op slot waarbij wij toch het meeste   balbezit hebben. Ik noteer pas in de 27e minuut een schot van Laurens dat net over gaat en zo voor het eerst gevaar zorgt. Verder dan dat geraken we niet maar Mechelen kon daar ook weinig of niets tegenover stellen. We gaan dus rusten met een 0-0 stand. Het blijft ondertussen verder sneeuwen en waaien. Eén minpuntje toch in deze helft. Een speler van Mechelen tackelde zwaar door op Jesse nadat deze al lang de bal gespeeld had, maar de scheids zag er geen graten in. Even dachten we weer aan Arno maar gelukkig kon Jesse verder spelen.

Tweede helft dan.

Er lopen bij Mechelen wel een paar technische spelertjes rond die makkelijk een mannetje kunnen uitkappen en zij kwamen nu regelmatig gevaarlijk opzetten in onze box. Dit leverde na 10 minuten een doelpunt op waarbij de spits behendig de bal tussen Tibo en Yono in de hoek lepelde. Dit kwam hard aan en doordat het steeds heviger  begon te  sneeuwen en onze jongens meer en meer verkleumd geraakten dacht ik dat de match gespeeld was. Het bleef oppassen achteraan met de snelle tegenstoten van Mechelen. Na een kwartiertje wisselt trainer Paul Laurens en Jules van positie. Vijf minuutjes later kreeg Laurens de bal in het midden aangespeeld die zijn mannetje knap uitkapte en van ver met een geweldig schot de bal hoog in het doel deed belanden. Even werd de koude vergeten en het doelpunt werd door ouders en spelers uitbundig gevierd. Er ontstond terug hoop. Nog geen 2 minuten later gaat Cody met een lange rush het strafschopgebied binnen en trapt naar doel. De bal wordt afgeweken door een speler van Mechelen maar Dario knalt deze hard over de grond tegen de netten. 2-1! Dit is reeds het 2e doelpunt van Dario bij de u15 en hij begint  stilaan met meer vertrouwen te spelen. Nu gingen we helemaal uit de bol. Dan gebeurt er iets raars dat dit seizoen al een paar keer voorgevallen is. In plaats van vertrouwen te putten uit de voorsprong gaan we panikeren en verdwijnt de rust uit ons spel. Het sneeuwt nu nog harder en het veld wordt glad. Controlerend voetballen is dus niet gemakkelijk en Mechelen beseft dat het zijn titelkansen aan het verspelen is. Zij zetten onze jongens hoog onder druk en wij zakken nu iets te ver terug waardoor het onvermijdelijke gebeurde. Niet veel later kwamen zij langszij. Er waren nog tien minuten te spelen. Het spel werd bitsiger, ook langs de lijn, het woord keesbol werd hier en daar door de supporters van Mechelen naar ons Treesje geroepen. Hoe durven ze! Het is letterlijk en figuurlijk bibberen tot het eind en wanneer de allerlaatste seconden een speler van Mechelen oog in oog komt te staan met Yono houd ik het niet meer. Deze trapt de bal echter naast het doel zodat het 2-2 blijft en de uitslag terecht genoemd mag worden. Het was geen schitterende partij, maar de weersomstandigheden waren dan ook extreem slecht en lieten goed voetballen niet toe. We zijn er weeral in geslaagd om niet te verliezen en een titelkandidaat het vuur aan de schenen te leggen. Goed gedaan gasten!

Nadien hebben we nog lekker gegeten in de chalet, goed gelachen en lekkere whisky gedronken. Rond elf uur terug naar Putte gereden terwijl het terug lichtjes begon te sneeuwen. Tof! Om 4 uur ’s nachts moet ik opstaan om te plassen. Ik moet spontaan aan de Ardennen en Freddy denken . Volgende week gaan we er weer een lap op geven in Zwolle!!
 

Patrick De Bruyn(een hevig u15 fan)